işte bu da benim yeni yıl yazım. köşe yazarlarının, blogger'ların 'yeni yıldan istediklerim', 'hoş geldin yeni yıl!' başlıklı yazıları olur ya, işte ondan bu da. yani içerik olarak. başlık kendini anlatıyor zaten.
bugün için bişiler yazmak daha demin aklıma geldi. annemlerle- daha doğrusu bütün aileyle- telefonda konuşurken. yoksa normalde makarnamı yiyip, müzik dinleyerek, belki biraz kitap okuyarak geçecekti bu akşamım da. sıradan bi akşam gibi.
neyse ana konuya gelelim. ana babanızın kıymetini bilin olum. ben eskiden nefret ederdim, bütün aile toplanır, yemekler yenir, sonra evin çocukları olarak biraz kudurur, azarı yiyince oturur aşağı, çiğdem çitleyerek televizyon izlerdik, aslında benim derdim istediğim zaman yalnız kalamamaktı. eskiden depresif bir ergendim, daha da eskiden depresif bi çocuktum. tüm isteğim biraz yemek yiyip, kitap okumak ve nete girmekti. şimdi hepsi elimde ama neye yarar? bayram tatilinden beri gitmedim ailemin yanına. ancak telefonla konuşma. istediğim zaman yalnızım, şimdi çıkıp sokakta dolaşabilirim, istersem şu an bilgisayar ekranını aşağı indirip yatıp uyuyabilirim... eskiden istediğim her şeye sahibim, ama bunlar neden mutluluk getirmiyor bana?
çünkü şimdi korkuyorum. bu yıl belki çok sevdiğim insanları kaybedebilirim, anamı babamı bir daha hiç görmeyebilirim, kardeşimi özledim mesela. o eşşek sıpasını. ya bir daha göremezsem? ya yarına çıkamazsam, ben veya onlar da? insan uzakta kaldığı şeylerin kıymetini biliyor. bu şehirde yeni bi hayat kurdum mesela, iyi veya kötü. günahıyla sevabıyla, imkanım olduğu kadarıyla ne istiyorsam onu yaşıyorum. ama yalnız yaşıyorum. gerçekten doğru 'ana gibi yar olmaz' lafı. şimdi bu şehirde bi gün üzgünsem, bir gün ilgilenirler benimle. ikinci gün kimse hüznüme ortak olmaz. oysa aile öyle mi? beni anlamasalar bile, iyiliğimi istediklerinden eminim hiç olmazsa, benden hiç bir çıkarları olmadığına.
şimdi bizimkiler 'o ses türkiye'yi izliyorlar. hep beraber. oysa ben burda çok yalnızım. çok klişe ve duygu sömürüsü dolu oldu farkındayım. ama olsun. bugün böyle hissediyorum. çok özledim ben bizimkileri ve onları kaybetmekten öyle korkuyorum ki...
neyse, yeni yıl için dileklerime gelirsek... yeni yıla nasıl girersen öyle girermiş derler, ilk dileğim, inşallah bu doğru değildir. çünkü ben artık yalnız olmak istemiyorum.
iki, artık biraz huzur bulayım.
üç, huzur lan. bi de kimseyi kaybetmek istemiyorum bu sene, ne ufacık bebeler soğuktan ölsün, ne de ailemden kimse. allam nolur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder