bu gidiş pek hayra alamet değil. çok fena aşık oluyorum. ya da oldum bile, haberim yok. ya da sadece ilgi açlığından mı bu?
ben bu tarz soruları sürekli soruyorum/sorarım. hislerimi iyice araştırır, didiklerim derininde ne yattığını öğrenmek, asıl gerçek duygunun ne olduğunu bulmak için. insan bazen kendi bile bilemez derinlerinde ne olduğunu.
bende işte tam bunun için soruyorum. çünkü hata yapmaktan korkuyorum. hata derken, kastım şu, o'na yanlış yapmamak, kalbini kırmamak için. hissediyorum, hayat bana daha fazla şans vermeyecek mutlu olmak için. 19 yaşındayım, ama bu son şansım gibi geliyor.
eğer onu bulmasaydım, uzun zaman kimseyi sevemezdim. öyle bitkin ve yıkıktım ki... kendime değer vermiyordum, sevmiyordum bile. kendi varlığım rahatsız ediyordu beni. kendimi dünya üstünden kaldırıp atmak istiyordum. çok melodramatik olacak farkındayım ama belki sadece yalnız kalmamak için önüme çıkan ilk kişiye evet diyebilirdim.
sonra onu buldum. ve bu noktaya gelene kadar yaşadığım her şeye şükür ediyorum. iyi ki hayatıma girmişsin sevgilim. iyi ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder